Sinds het begin van dit schooljaar werkt Daniël als jongerenwerker op de Meppelweg. Het gaat om een pilot en deze maand is zijn collega Lauren er bijgekomen. Het idee kwam van BAS-collega Saloum Darboe: “Met deze collega’s maken we een echte Meppelweg gemeenschap. We binden en boeien studenten en voorkomen dat ze in de wijk hun vertier zoeken.” Jongerenwerk houdt in dat op een heel laagdrempelige manier verbinding wordt gemaakt met jongeren en dat van alles bespreekbaar kan worden gemaakt. Als er een probleem is, dan wordt er samen naar een oplossing gezocht. En als het er op lijkt dat er meer nodig is, dan zal de jongerenwerker helpen om een studieloopbaan-begeleider in te schakelen.
Tussen de jongeren staan
Daniël: “Ik heb net een uurtje meegevoetbald op het schoolplein. Dat is niet alleen leuk, maar ook een prima manier om makkelijk met de jongeren aan de praat te raken. Als je tussen de jongeren staat, dan is het voor hen niet moeilijk om je te benaderen. Laagdrempelige problematiek kan je dan al tackelen voordat het echt een probleem wordt. Uiteindelijk draagt het allemaal bij aan het welzijn van de jongeren, de sfeer op school en zie je dat schooluitval vermindert. We zijn op de Meppel voor alle studenten, dus van Entreeopleidingen, ISK en In-Gang. Ik denk dat jongerenwerk een heel belangrijke rol kan spelen. Ik zie veel kansenongelijkheid; er zijn nog altijd veel jongeren die vroeger nauwelijks gestimuleerd zijn door hun omgeving. Ze hebben vaak gehoord dat ze het toch niet kunnen, ze kenden hun mogelijkheden niet of er was nooit geld. Zie dan maar eens om elke dag gemotiveerd naar school te gaan.”
Veel indruk gemaakt
Lauren: “Daniël en ik werken hier allebei 20 uur per week en we zijn gedetacheerd via welzijnsinstelling E25. Mijn eerste indruk is erg goed, ik deed eerst werk waarbij ik bij mensen thuis kwam, maar ik merkte dat ik wel wat anders wilde doen. In mijn eerste week werkte ik in een ISK-klas, daar heb ik ernstige persoonlijke verhalen gehoord, van jongeren die als vluchteling hierheen zijn gekomen. Uit Syrië per boot bijvoorbeeld, die verhalen hebben heel veel indruk op me gemaakt.”
Project wensboom
Daniël: “Eind vorig jaar heb ik hier het wensboomproject opgezet. Er zijn hier jongeren uit zoveel culturen op school, dus eerst dacht ik aan met elkaar eten. Iedereen zou een gerecht uit de eigen cultuur meenemen en dan zouden we samen in het Atrium gaan eten. Dat bleek echter logistiek nogal een uitdaging te zijn. Toen kwamen we op het idee om in plaats van een kerstboom een wensboom neer te zetten. Die wensbomen zijn hier gemaakt en in het atrium neergezet. Ik heb kaarten laten maken en daar kon iedereen een wens opschrijven. Een wens voor een ander, voor de school, voor de wereld of gewoon voor jezelf. Het was bijna een ritueel, in een plechtige sfeer hingen studenten kaartjes op, waren ze aan het lezen, lieten ze elkaar kaartjes zien… Ik las een wens waarop stond: ‘Ik wou dat ik mijn moeder had gekend’. Het werkte heel verbindend en voor velen, ook voor mij, zelfs ontroerend.”
